SUÇ VE CEZA

Güzel bir Ocak ayından herkese merhaba arkadaşlar. Rus edebiyatının muhteşem yazarı Fyodor Mihayloviç Dostoyevski'nin kaleminden ''Suç ve Ceza'' eserinin yorumlarını paylaşacağım bugün sizlerle. 

          Kitabın başkarakteri Raskolnikov, bir hukuk öğrencisidir. Fakat yoksulluk sebebiyle üniversiteden ayrılmak durumunda kalmıştır. Temiz yürekli, gururlu, melankolik, gözü pek, kibirli, ciddi, duygulu, akıllı, aydın, dürüst bir karaktere sahip olan Raskolnikov Petersburg'da bir pansiyonun tavan arasında yaşamaktadır. Öyle sefil bir durumdadır ki yaşamını sürdürebilmek için bazı eşyalarını, altmışlı yaşlarında olan tefeci Alyona Ivanovna'ya rehin olarak vermektedir.

           Razumuhin, Raskolnikov'un yakın arkadaşıdır. Neşeli, herkesle kolayca kaynaşan, saf denecek denli temiz bir delikanlıdır. Raskolnikov'un her konuda destekçisidir ve son derece güvenilirdir. Raskolnikov'un zihninin bulanıklaştığı, kendisini kaybetmeye başladığı anlarda bile onun kız kardeşi Avdotya Romanovna ve annesi Pulheriya Raskolnikova'ya sahip çıkmış, onlara Raskolnikov'un eksikliğini hissettirmemiştir.

         Bir gün, Raskolnikov içinde bulunduğu sefil, yoksul hayata isyan edip, insanlığa hiçbir katkısı bulunmayan, yoksul insanları sömüren, zengin tefeci Alyona Ivanovna'yı öldürmeye karar verir. Onu öldürmenin bir suç sayılmayacağını düşünmeye başlar. Fakat spoiler vermemek adına bu düşüncesini gerçekleştirip, gerçekleştirmeyeceğinden bahsetmeyeceğim.

         1866 yılında yayımlanan eserde yazarın yoksul, çaresiz insanlara, hayatın trajik yanlarına karşı duyarlılığı ön plandadır. 19. yüzyıl edebiyatında toplumsal eşitsizliğin, ezilişin, acıların bu kadar başarılı bir biçimde dile getirildiği başka bir roman yoktur. Psikolojik tahlillerin karakterler üzerinden derin bir şekilde ifade edilişi, toplumsal olayların psikolojik yönden ele alınışı gerçekten muazzamdır. Kitapta, bireyci burjuva ve ahlak konusu eleştirilmektedir.

          Dostoyevski, oluşturduğu Raskolnikov karakteriyle toplumsal eşitsizliklere karşı öfke duyan, aydın bir gencin portresini çizer. Bu genç, sürekli düşünmektedir ve arayış içerisindedir. İnsanlardan kaçarak, kendi kabuğuna çekilir. Bu karakter aracılığıyla yazar, birey-toplum ilişkilerini kendi gözlem gücüyle analiz eder. Yazara göre, Raskolnikov'un öyküsü bir düşüşün değil ahlaki yükselişin öyküsüdür. İçerisinde bulunduğu karanlıktan, bir kadın sayesinde aydınlığa çıkar. Kötü yolda olan bu kadın aslında erdemleri ve ahlakı olan bir kadındır ve onu bir girdabın içerisinden kurtuluşa çağırır.

          Rus klasikleri denilince akla ilk gelen eser olan ''Suç ve Ceza'', otobiyografik ögeler taşımaktadır. Yazarı daha iyi anlayabilmek adına, bu açıdan okunması son derece önemlidir. Birbirinden değerli, farklı karakterler oluşturan yazar, içinde bulunduğu çağdaş Rusya'daki toplumsal baskı ve moral sarsıntılarına vurgu yapmak için eserini kaleme almıştır. 

          İnanılmaz derecede etkilenerek, sorgulayarak, ''suç'' kavramını irdeleyerek okuduğum bir eser oldu. İş Bankası Kültür Yayınları'ndan Mazlum Beyhan'ın şahane çevirisiyle okuduğum bu eseri herkese tavsiye ederim.

          Altını çizdiğim satırları sizlerle paylaşmak isterim:

          ''Bazen hayatta öyle karşılaşmalar olur ki, hem de tanımadığımız insanlarla, bir tek sözcük bile konuşmadan, birdenbire tek bir bakışla ilgilenmeye başlayıveririz.''

           ''Yoksullukta yaradılıştan gelen soylu duygularınızı koruyabilirsiniz, sefillikte ise asla!''

           ''Düşünebiliyor musunuz, insanın gidebilecek hiçbir yeri bulunmamasının ne demek olduğunu düşünebiliyor musunuz sayın bayım?''

           ''Hiçbir eksiği bulunmasın diye bakılacak olursa, dünyada kaç tane iyi insan kalır dersin?''

           ''Kilitleyecek hiçbir şeyi olmayan insanlar mutludurlar herhalde, öyle değil mi?''

           ''Gerçekten büyük insanlar, büyük acılar çekmek zorundadırlar.''

           Bol kitaplı günler, sevgiyle...