KANA DİZ KANA

Güzel bir akşamdan herkese merhaba arkadaşlar. Bugün, grafik roman türündeki ''Kana Diz Kana'' kitabının yorumlarını paylaşacağım.

Hakan Günday tarafından kaleme alınan ve Emre Orhun'un ''scratch art'' tekniği ile muhteşem bir boyuta taşınan kitap bir hafıza kaybıyla başlıyor; hepimizin hikayesi gibi. Boş bir hafıza, boş bir sayfayla. Bu sayfa senin yazdıklarınla sadece sana ait oluyor ve o yolda yürüyorsun. Hatta koşuyorsun. Bazen tökezleyip düşüyorsun, belki dizin kanıyor ancak sen yola devam ediyorsun. Bildiğin bir şey var o da şu: ''Ya dizin kanayacak ya da sayfa boş kalacak.'' İşte böyle bir hikayeyi ele alan kitap Emre Orhun ve Hakan Günday'ın iş birliğiyle okuru masalların, hayallerin, deliliğin ve An'ın dünyalarında geçen kendi evrenini deneyimlemek üzere yolculuğa çıkarıyor.

Hikaye, başkarakterin yaralanması ve yarasını satın almaya istekli bir palyaçoyla karşılaşması ile başlıyor. Ve giderek derinleşen, karanlıklaşan, kaotik bir tabloya dönüşen hikaye pesimist bir hal alıyor.

Hakan Günday'ın önsözde belirttiği üzere, hikaye 2008 yılından beri tasarlanıyor ancak 2020 yılında gerçeğe dönüşüyor. Doğaçlama deneyimine dayanan deney aslında ''bulmakla değil, aramakla ilgili'' bir deney.

Görkemli ve olağanüstü çizimleriyle biz okurlarla buluşan kitap, yalnızlıkları ve kalabalıkları yakından ilgilendiren pek çok kavramı ele alarak ilgi çekici hale geliyor. Okurken keyif aldım. Sizlere de kesinlikle tavsiye ediyorum.

Kitapta altını çizdiğim satırları sizlerle paylaşmak isterim:

''Hani hayaller ölümsüzdü?''

''Ne bileyim, belki de delidir.'' ''O zaman çok akıllı demek ki!''

''Delilik için acı lazım. Acısını satmadığına göre deliliğini satacak! Sonuçta delilik acıdan bin kat pahalı!''

''Hatırladıklarını unutmak, unuttuklarını hatırlamak ister insan. Kendi içinde döner durur.''

''Şimdiyi özgür kılmanın tek yolu onu geçmiş ve gelecekten bağımsız yaşamaktan geçiyor.''

''İnsan aynı nehirde iki kez boğulamaz.''

''Ne olmak istiyorsan, kim olmak istiyorsan sen osun.''

''Önce her şeyi hatırlamak, sonra da her şeyi unutmak. Yüzleşmenin ilk şartıydı.''

Bol kitaplı günler, sevgiyle...